Minh Hôn: Nguyện Nắm Tay Người Đến Chân Trời Góc Bể (truyện full ) - Chương 17: Kế hoạch hoàn hảo
- Home
- Minh Hôn: Nguyện Nắm Tay Người Đến Chân Trời Góc Bể (truyện full )
- Chương 17: Kế hoạch hoàn hảo
Khuya lắm rồi, nàng không còn ngủi thấy mùi hương dễ chịu thanh mát đó nữa, cũng không còn cái cảm giác có người người vỗ về nàng đi vào giấc ngủ mà thay bằng một sự run lắc dữ dội, chiếc giường nàng đang nằm đột nhiên bị dựng đứng lên. Nàng thất kinh mở mắt, cơ thể rơi bịch xuống đau điếng. Thanh Lam ôm ngực thở hổn hển, nép người vào góc tường, trên trần nhà một cái gì đó đen thui rơi tỏn tỏn, cái chất lỏng màu đen nhầy nhụa đó từ từ hợp thành một thể, nó nở một nụ cười nhe cái hàm răng đầy máu vồ đến về phía nàng. Thanh Lam ôm đầu, nín thở. Bỗng một tiếng trẻ cười trẻ con khúc khích vang lên, rồi một tràng tiếng khóc. Một lúc sau, không nghe thấy động tĩnh gì nữa, nàng mới he hé mở mắt nhìn trộm.
Trước mặt nàng là cái đứa nhỏ hôm trước đi cùng với quỷ nữ mặc áo hỷ gặp ở ngoài đồng, cái cảnh nàng bị treo vắt vẻo trên cây hiện về bỗng chốc khiến nàng rùng mình một cái. Đứa nhỏ đó, tạm gọi là quỷ nhi, cái đầu cột hai củ tỏi của nó ngúc ngoắc, tay cằm cây roi dài quất mạnh vào hài nhi dưới đất, nó vừa quất vừa chửi :
\- ” Dám động tới chị tao ! Đánh cho mày chết ! Đánh cho mày chừa ! “
Thằng nhỏ này, mới có tí tuổi mà hành xử, lời ăn tiếng nói cứ như một ông cụ non đang dạy bảo trẻ nhỏ. Ừ ! Có thể so với hài nhi này thì nó lớn hơn thật. Mà cũng chẳng ai biết độ tuổi thật của nó, có thể vài trăm năm cũng nên, nhưng mà cứ nhìn ngoại hình non chẹt của nó mà phán đoán là đứa trẻ vậy thôi.
Thanh Lam bò đến, ôm lấy hài nhi đỏ hỏn ấy vào lòng, can ngăn :
\- ” Thôi ! Được rồi chị không sao ? Em đừng có đánh nó nữa “Củ tỏi ” ! “
Hài nhi kia không còn là cái hình hài nhầy nhụa gớm riết như ban nảy nữa mà đỏ hỏn yếu ớt như một đứa trẻ sơ sinh mới lọt lòng. Cảm nhận được cái ôm dịu dàng của nàng, nó bỗng trở nên ngoan ngoãn dụi dụi vào ngực nàng uất ức thút thít :
\- ” Mẹ… Mẹ… “
Thanh Lam bế nó trên tay, cơ thể nó lạnh ngắt. Nàng đốt hai nén hương lên, hai đứa nhỏ này giống như những đứa trẻ trên dương trần lúc nhìn thấy kẹo bánh, mắt nó sáng rỡ liền xúm lại mà ngửi.
\- ” Ấm quá ! Thơm quá ! “
Nàng hỏi quỷ nhi “Củ Tỏi” :
\- ” Em làm sao mà vào được nhà chị ?
Mẹ em đâu ? Còn đứa nhỏ này nữa, sao gọi chị bằng mẹ, chị không phải mẹ em “
Củ Tỏi chép chép miệng trả lời :
\- ” Vốn là em không có vào được, cửu huyền nhà chị mạnh quá, họ đánh em. May có người trong nhà chị bão lãnh cho em vào đó, người ta nhờ em chăm sóc chị. Mẹ em không biết đâu. Còn cái thằng nhỏ này, nó mất trong nhà chị nên quanh quẫn trong đây luôn “
Hài nhi đang bò bò dưới đất gục gật cái đầu đồng ý :
\- ” Em không có mẹ ! Cái người đàn bà độc ác đó. Đến con của mình cũng không tha, bà ta chỉ tham muốn địa vị thôi chứ tình mẫu tử có là gì. Thà em nhận chị là mẹ còn hơn “
Củ Tỏi nghĩ ra điều gì đó, nó ra ý kiến :
\- ” Mi hận bà ấy đến như vậy hay là… Tụi mình hợp tác giúp chị Thanh Lam đi. Vạch trần bộ mặt thật của ả xấu xa đó “
Hai đứa nhỏ trâu đầu vào nhau xì xầm bàn bạc. Thanh Lam cũng bó tay với hai cái đứa ranh ma này. Cũng không còn cách nào khuyên nhủ được nữa đành thuận theo xem hai đứa nó định giở trò gì ?
\- ” A !!! A !!! Có ma… Có ma… Thả ta ra ! “
Hài nhi nhảy lên người Thuỷ Tiên tiên mà câm phẫn bóp cổ, nó chất vấn :
\- ” Sao bà giết tôi ? Sao bà độc ác vậy ? Tui đâu phải là con của cậu hai mà bà đổ cho cậu ? “
Thuỷ Tiên quỳ xuống khóc lóc cầu xin nó :
\- ” Mẹ… Mẹ xin lỗi con ! Mẹ xin lỗi con ! Con tha thứ cho mẹ. Bởi vì mẹ không muốn con khổ, thằng Nô bẩn thỉu bần cùng đó làm sao xứng đáng làm cha của con được.”
\- ” Bà thương tui bằng cách chính tay bà giết tui rồi đổ cho cô Thanh Lam đó hả ? Bà có còn là con người không ? “
\- ” Lần đó mẹ dùng thuốc trục thai, tuy con may mắn còn giữ lại được nhưng thầy lang nói ít nhiều cũng bị ảnh hưởng. Mẹ chỉ là tiễn con đi trước một đoạn thôi. Mà cái chết này của còn có giá trị, ít nhất con cũng đã giúp mẹ đỗ hết được tội lỗi lên đầu con Thanh Lam đó. Con hiểu cho mẹ… Con muốn gì mẹ đốt cho con, được không ? “
Củ Tỏi ở bên ngoài thập thò với Thanh Lam, nó vỗ vai nàng cười cười nói :
\- ” Khổ thân chị ! “
Cánh cửa phòng của Thuỷ Tiên bất ngờ mở toang, Trọng Khải, ông bà chủ Huỳnh bước vào. Thuỷ Tiên thất thần kinh ngạc.
\- ” Cậu hai… Cậu hai… Không phải như cậu nghĩ đâu ? Ông bà ! Nghe con nói… “
Thằng Nô người bầm dập bị lôi vào trong phòng đối chứng, nó không còn đường chối cãi mà thành thật kể toàn bộ câu chuyện. Từ lúc nó thông gian với con Thuỷ Tiên có bầu, đến lúc ả lợi dụng lúc Trọng Khải đau ốm mà bõ thuốc hợp phòng vào trong chén thuốc của cậu, thật ra lúc Thanh Lam phát hiện là mọi chuyện đã dừng lại ở đó, Trọng Khải và ả ta chưa phát sinh đều gì quá giới hạn. Rồi cả việc đổi thuốc dưỡng thai của Thanh Lam thành thuốc trục thai, lén lúc bõ vào phòng nàng hòng giá hoạ. Cho đến việc ả cố tình kêu thằng Nô đi gọi cậu hai đến chổ cồn đất để mà chứng kiến cảnh ả tự ngã xuống để hợp thức hoá việc mất cái thai.
Cuối cùng thằng Nô với con Thuỷ Tiên bị tống cổ ra khỏi nhà ngày trong hôm sau,… Về phần vong hồn của hài nhi đó cũng được nàng sắp xếp gửi lên chùa cầu siêu một cách ổn thoả…Câu chuyện về cái bào thai làm náo loạn Huỳnh gia khép lại ở đây.
Hiện tại có rất nhiều website ăn cắp truyện của Tamlinh247.com khiến tốc độ ra chương bị chậm hoặc ngừng ra chương mới !!!
Hãy quay lại ủng hộ Website Tamlinh247.com để chúng tôi ra truyện nhanh và sớm nhất nhé. Xin cảm ơn !