Minh Hôn: Nguyện Nắm Tay Người Đến Chân Trời Góc Bể (truyện full ) - Chương 15: Kẻ nào đang nói dối ?
- Home
- Minh Hôn: Nguyện Nắm Tay Người Đến Chân Trời Góc Bể (truyện full )
- Chương 15: Kẻ nào đang nói dối ?
Ông bà chủ Huỳnh đứng đó như chết lặng nhìn con trai mình, phải mất một lúc lâu sau đó mới có thể mở lời khuyên nhủ :
– ” Thôi Trọng Khải ! Cha mẹ biết con thương em nó, nhưng đây là chuyện hệ trọng, con đừng có tự vơ hết trách nhiệm về mình phía mình như vậy “
Trọng Khải nắm lấy tay Thanh Lam dơ lên, kiên định nói :
– ” Không phải cha mẹ nói tụi con có hôn ước sao ? May thay, việc cũng tới nước này rồi, cứ như vậy mà tiến hành đi “
Ông chủ Huỳnh ân cần hỏi lại :
– ” Con đã chắc chắn chưa ? Dù sao, nhất định cũng phải cho bên nhà Tần Minh một câu trả lời thoả đáng đó “
– ” Dạ ! Con chắc chắn rồi ạ “
– ” Haizzz… Hai cái đứa này, càng lớn càng khiến cho cha mẹ không thể yên tâm nổi… “
Thanh Lam hoảng hốt phân bua :
– ” Không phải ! Không phải vậy đâu cha mẹ. Nghe con nói… “
Thuỷ Tiên từ nhà trong chạy vội ra quỳ xuống vừa khóc vừa thưa rằng :
– ” Không thể được !!! Ông bà chủ ! Con xin ông bà suy nghĩ lại. Không thể để cậu hai với cô út kết hôn được ! “
Thanh Lam lắc đầu, thở dài. Ông bà chủ Huỳnh bị làm cho trấn động lần nữa. Bà chủ Huỳnh ôm ngực, hơi thở nặng nhọc quát :
– ” Chuyện gì nữa ??? “
Con hầu Thuỷ Tiên nấc nghẹn, vừa lau nước mắt vừa giải thích :
– ” Rõ ràng người có thai với cậu hai là con chứ không phải cô Thanh Lam mà… “
Bà chủ Huỳnh la lên một tiếng rồi té ra ngất xỉu, gia nhân theo lời ông chủ chạy đến đỡ bà vào phòng xoa dầu, để bà nghĩ ngơi bởi vì chỉ trong vòng một ngày thôi bà chủ Huỳnh đã phải liên tiếp chịu từ đã kích này đến đã kích khác. Ông chủ Huỳnh lại ra dáng người đàn ông trụ cột của gia đình, tuy cũng thấy bất ngờ lắm chứ, nhưng rồi cũng phải nhanh chóng lấy lại bình tĩnh để mà truy xét rõ ràng :
– ” Vậy số thuốc trục thai trong phòng Thanh Lam phải giải thích như thế nào? Tại sao ngay từ đầu, cô lại không đứng ra nhận ? “
Cô ta dập đầu vừa lạy ông chủ vừa thưa :
– ” Dạ… Con sợ… Con sợ Thanh Lam tiểu thư… “
Trọng Khải gằn giọng hỏi :
– ” Sợ cái gì ? “
– ” Sau khi biết con mang thai, tiểu thư đã âm thầm sai người mua thuốc trục thai ép con uống, nhưng vì con thương đứa nhỏ, con thương cậu… Con sợ… Lỡ như chuyện cái thai vẫn còn mà bị phát hiện, tiểu thư nhất định sẽ chịu để yên… “
Rồi ả ta nhào đến đẩy Thanh Lam gào thét, trách móc :
– ” Cô chủ !!! Cô ác lắm. Cô sợ chuyện cái thai bị bại lộ, cô sợ mất đi chổ đứng trong gia đình mới nhận vơ về mình đúng không ?… Huhu… Ông chủ ! Cậu chủ ! Hai người phải làm chủ cho giọt máu của Huỳnh gia, xin đừng để đứa cháu chưa chào đời đã phải chịu uỷ khuất “
Ông chủ Huỳnh lần này thật sự không kiềm nổi cơn giận, không ngờ câu chuyện lại nghiêm trọng đến mức như vậy, ông đập bàn quát :
– ” Đống lộn xộn này là gì đây ??? Làm sao cô chứng minh được cái thai này là huyết mạch Huỳnh gia ? “
– ” Dạ ! Cái đêm hôm đó… Ông thử hỏi cậu chủ xem… Cậu uống say kéo con vào phòng… “
– ” Trọng Khải !!! Con giải thích đi ! “
Trọng Khải mím môi cúi đầu xin lỗi :
– ” Cha ! Con xin lỗi. Ngày hôm đó, con thật sự không nhớ nổi có thật xảy ra chuyện gì hay không ?… “
Thanh Lam cũng lên tiếng :
– ” Anh… Hôm đó em cũng thấy… ! “
Nàng nắm chặt hai tay, rồi ngẩng cao đầu tiếp lời :
– ” Về chuyện than thuốc trục thay đó con hoàn toàn không biết ! Rõ ràng thứ con cho người lấy về là thuốc dưỡng thai. Thuỷ Tiên cô ấy nói với con, hôm ấy là tai nạn, cô ấy không muốn huỷ hoại thanh danh của Trọng Khải nên nhờ con giữ kín chuyện này, chờ sanh xong sẽ âm thầm giao lại con cho Huỳnh gia nuôi nấng. Con không hề có ý muốn làm tổn hại đến con cháu Huỳnh gia !”
– ” Cô nói dối !!! Nói dối ! Cậu chủ, đừng tin lời cô ta nói… “
__________
Quay trở lại cuộc trò truyện của ba người lúc sáng…
– ” Là con của anh “
– ” Hả ? “
Trọng Khải há hốc mồm lấp bấp :
– ” Em nói cái gì vậy Thanh Lam ? Anh với em… Khụ… ( Đỏ mặt )… rõ ràng… không có gì. Cái thai ở đâu ra ? “
Minh Khôi xua xua tay oan ức :
– ” Ây ! Cậu đừng có manh động nha. Thật ra… Chúng tôi cũng là mối quan hệ trong sáng. Không cần biết thực hư như thế nào, vẫn cứ muốn rước Thanh Lam về làm vợ trước đã. Chỉ là… không nỡ nhìn thấy cô ấy chịu uỷ khuất, vậy thôi “.
Thanh Lam bị hai người này chọc tức đến nổ đóm mắt, nàng vò đầu bức tóc khổ sở nói :
– ” Ai ? Ai nói em có thai ! Lúc ở trước mặt cha mẹ, ai cũng dồn em vào đường cùng đó anh không thấy chắc, em không nhận thiệt về mình thì còn làm được gì khác ? Dù sao nói ra không cũng không ai tin mà “
– ” Vậy vừa rồi em bảo con Trọng Khải cũng là nói lẫy à ? “
– ” Không là thật đó . Con Trọng Khải, nhưng với người khác, không phải với em “
Trọng Khải rối rắm hỏi :
– ” Khoan đã… Vậy là em không mang thai. Cái thai là của người khác, với anh. Đúng chưa ? Vậy người khác là ai ? “
– ” Em không nói được thật mà ! “
Minh Khôi không nghe nổi nữa, hắn nổi cơn điên chửi :
– ” Phì ! Tôi còn tưởng là cậu thanh cao lắm đó Trọng Khải, bình thường thấy cậu có bao giờ nhắc đến mấy chuyện đó đâu, giờ làm con người ta có thai còn không biết. Buồn cười thật chứ ! “
Trọng Khải mất bình tĩnh kéo Thanh Lam đi :
– ” Được ! Thanh Lam em càng lúc càng giỏi. Chuyện như vậy mà còn muốn dấu anh. Em không nói vậy thì để cho người đó tự đứng ra nhận đi ! “
– ” Anh ! Anh định làm cái gì ? Bõ tay em ra. Đau ! “
Minh Khôi sợ Trọng Khải bộc phát cơn thịnh nộ làm ảnh hưởng đến Thanh Lam, liền nhảy vào can :
– ” Có gì từ từ nói ! “
– ” Cậu về Tần gia trước đi. Chuyện riêng Huỳnh gia để chúng tôi tự giải quyết. Về việc cha mẹ của cậu, tôi sẽ đến xin lỗi sau. Vậy đi ! “
Hiện tại có rất nhiều website ăn cắp truyện của Tamlinh247.com khiến tốc độ ra chương bị chậm hoặc ngừng ra chương mới !!!
Hãy quay lại ủng hộ Website Tamlinh247.com để chúng tôi ra truyện nhanh và sớm nhất nhé. Xin cảm ơn !